Είναι..., δυστυχώς δε θυμάμαι χρονολογία. Μετά Χριστόν πάντως. Ο βοηθός μου, φροντιστής και συγγραφέας των κειμένων Κώστας Λαδόπουλος κάνει το πρόγραμμα "Βρες την παροιμία", όπου διάφορες κούκλες εικονογραφούν με σιωπηλές κινήσεις μιά παροιμία που τα παιδιά καλούνται να τη μαντέψουν.
Τις διάφορες κούκλες τις έχει υλοποιήσει η ικανή Άννα Σαντοριναίου και μιά απ΄αυτές είμαι κι εγώ.
Ο Κώστας Λαδόπουλος έφτιαξε αυτό το απλό σκίτσο
κι εκείνη το εκτέλεσε, βάζοντας και το προσωπικό της μεράκι.
Ο Νίκος Πιλάβιος λέει στο βοηθό μου Κώστα Λαδόπουλο, "θα ήθελα μιά κούκλα που να δίνει καθημερινό δελτίο καιρού. Θες να το κάνεις;". "Αμέ". Κοιτάζει αυτός τις διαθέσιμες κούκλες του και διάλεξε εμένα.
"Μόνο που το βλέμμα σου είναι λίγο ψόφιο", μου είπε.
"Λυπάμαι σφόδρα", απάντησα, "εσύ με σχεδίασες".
Έπεσε σε βαθιές σκέψεις.
"Α, ένα ζευγάρι γυαλιά!", είπε ξαφνικά.
Βρήκε ένα ζευγάρι δικά του και μου τα μόστραρε. Με πήγε στον καθρέφτη.
"Μπίνγκο! Πώς σου φαίνεται; Ζωντάνεψες..."
"Παρακαλώ, πιό προσεκτικές εκφράσεις. Η αλήθεια είναι πως έγινε πολύ πιό ενδιαφέρον το βλέμμα μου".
Αυτό ήταν. Πήγε και μου αγόρασε ένα μαύρο σακάκι, μαντηλάκι γιά το τσεπάκι, υποκάμισον, γραβάτα, παντελονάκι, καλτσίτσες. Ο Πιλάβιος συνείσφερε μ΄ένα ζευγάρι παπούτσια που τα είχε ανακαλύψει σ΄ένα μαγαζάκι στη Μάνη.
Η κούκλα που έγινε Φώντας Λαδοπρακόπουλος, όπως εμφανιζόταν στο "βρες την παροιμία"
Τα παπούτσια του Φώντα Λαδοπρακόπουλου
Έτοιμος.
Το πρώτο απογευματινό δελτίο άρχιζε με το "Χαίρετε και καλησπέρα σας" και τελείωνε με το "Χαίρετε και αντίο". Aυτό το τελευταίο συνήθιζε να το λέει χαριτολογώντας η γιαγιά του Κώστα Λαδόπουλου, η Μαρίκα Κύρου.
Η επιτυχία ήταν άμεση.
