Πρόλογος

Όλα τα πράγματα έχουν την ώρα τους. Ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο ερέθισμα βάζει μπροστά τη μηχανή και παίρνεται η απόφαση.
Να λοιπόν που ξεκινάει ένα blog γιά μένα, τον ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΟΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟ. Είμαι μιά ανάμνηση, το ξέρω. Υπάρχω όμως, διπλωμένος κάπως ανασούμπαλα σε μιά μαύρη, παλιά βαλιτσούλα, μέσα στο σκοτάδι. Δε ξέρω αν θέλω να βγω από κει. Ένα μέρος της απόφασης είναι δικό σας. Κι αν θα τό΄κανα, θά΄ταν λάθος, νομίζω, να βγω μόνο γιά το χατίρι των αναμνήσεων. Ίσως αυτά που έλεγα να χρειάζονται ακόμα περισσότερο γιά τα παιδιά σας στις μέρες μας. Ίσως...ίσως, δε ξέρω. Εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα. Προς το παρόν όμως, ας γυρίσουμε σε κοματάκια-κοματάκια της ιστορίας μου, προσπαθώντας να ξανα-ενώσουμε το κομένο νήμα...

Και, να θυμάστε! Ο λόγος που άνοιξε αυτό το blog δεν είναι νοσταλγικός, δεν είναι γιά να προσθέσω βαθμούς στον εαυτό μου. Λυπόμουνα πάντα κάποιους ανθρώπους που έχουν δημιουργήσει ένα πράγμα στη ζωή τους και το περιφέρουν, και μιλάνε γι αυτό στο υπόλοιπο του βίου τους, ώσπου καταντάνε γραφικοί. Όχι. Ο λόγος που βγαίνουν στο φως αυτά τα μικρο-στοιχεία είναι μήπως χρησιμέψουν σε κάτι, αντί να είναι κλεισμένα μέσα στο σκοτάδι συρταριών και κάποια στιγμή να πεταχτούν.

Έπειτα - πού ξέρεις; - μπορεί κάποια στιγμή, κάποιος νέος άνθρωπος να θελήσει να σκύψει πάνω στο θέμα των παιδικών προγραμμάτων της χώρας μας και να κάνει μιά εργασία. Είναι κρίμα να χάνονται πληροφορίες όταν αυτές έχουν, ίσως, κάτι να προσφέρουν. Δε συμφωνείτε;

Αν θέλετε να βοηθήσετε, κινητοποιώντας τη μνήμη σας, με στιγμιότυπα, σκηνές που σας κάναν να γελάσετε, πράγματα που ειπώθηκαν στο σπίτι σας σε σχέση με τον Φώντα Λαδοπρακόπουλο, θα μπορούσαμε μαζί να εμπλουτίσουμε αυτό το blog, δημοσιεύοντάς τα.

Άνθρωποι και κούκλες

Οι άνθρωποι παίρνουν τρομερά στα σοβαρά τον εαυτό τους. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, στον υπέρμετρο βαθμό. Ο Bill Gates, o Barack Obama, δε θά΄χαν κανένα πρόβλημα να εμφανιστούν δίπλα στις κούκλες των Muppets και να συνομιλήσουν μαζί τους. Ένα δικό μας ασήμαντο πρόσωπο θα είχε. Νιώθουν ότι χάνουν την υπόληψή τους... Και τους λείπει παντελώς και το χιούμορ.
Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο θορυβημένος ήταν ο Κος Αρσένης, πρώην Υπερ-υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο "Τσάρος" όπως τον ονομάζανε, όταν αναγκάστηκε να μιλήσει, εκτός από τους τρεις δημοσιογράφους που συμμετείχαν σ΄ένα οικονομικό πρόγραμμα, και με μιά κούκλα που έπαιζα, ένα Φώντα Λαδοπρακόπουλο Νο 2 που είχε μιά μικρή πορεία.

Το μαύρο μπαλόνι

Ο καιρός μπορεί να προβλεφθεί μέχρι ένα σημείο. Δεν ήταν παράξενο που κάποια φορά έκανε τελείως αντίθετο καιρό απ΄αυτόν που πρόβλεπε το δελτίο της ΕΜΥ.

Αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Παρακάλεσα το Χρήστο Δημόπουλο του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ να παρουσιαστεί και να πει ότι ο Φώντας Λαδοπρακόπουλος ντρεπόταν τρομερά γιά τη λανθασμένη πρόβλεψη και δε τολμούσε να εμφανιστεί. Έτζι, εκείνη τη μέρα υπήρχε στη θέση μου ένα μαύρο μπαλόνι φουσκωμένο με ήλιον που ταλαντεύονταν και μιά πινακιδούλα που έγραφε "ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ..."