Μιά απ΄τις "ασκήσεις αυτογνωσίας" ήταν η μύτη μου και το σχήμα της. Έλεγα συχνά πως λυπάμαι πολύ που μοιάζει με νεαρό καρόττο. Παρηγοριόμουνα όμως με τη σκέψη πως είναι κληρονομιά από ένα παππού μου Μικρασιάτη που τον φωνάζανε "ο βαρόμετρος". Αυτός είχε μιά ολόϊδια μύτη με τη δική μου που άλλαζε χρώμα ανάλογα με τον καιρό που θα έκανε την επόμενη μέρα. Τα παιδιά τσίμπησαν και προσπαθούσαν με τα γράμματά τους να με πείσουν να μη στενοχωριέμαι και πως δε χρειάζεται να κάνω πλαστική εγχείρηση...
No comments:
Post a Comment