Tuesday, September 1, 2009

Το μαγικό και μυστηριώδες μιάς κούκλας

Οι κούκλες είναι μαγικές, όλοι/ες το ξέρουν. Το όλοι μάλλον φεύγει γιατί οι κούκλες αποτελούν αντικείμενο τρόμου γιά τ΄αγόρια και τους αρσενικούς. Το γιατί δε χρειάζεται να το εξηγήσω. Έτζι, χάνουν μιά πολύτιμη εμπειρία.

Μιά κούκλα στην τηλεόραση είναι κάτι ακόμα πιό μαγικό. Εγώ, ο Φώντας Λαδοπρακόπουλος, έπαιζα συνειδητά μ΄αυτό, αρνούμενος επανειλημμένα πως είμαι κούκλα.

Κάτι άλλο ιδιότυπο με την πέρίπτωσή μου ήταν ότι είχα όνομα ΚΑΙ επίθετο, πράγμα ασυνήθιστο γιά μιά κούκλα. Η εμφάνισή μου και το φέρσιμό μου ήταν απόλυτα σοβαρά. Όταν κάτι αναπάντεχο (ή τεχνητά αναπάντεχο) μου συνέβαινε, έδειχνα πως ντρεπόμουνα το κοινό.

Μιά κούκλα έχει, αφεαυτού της, κάποια δικαιώματα σ΄αυτά που λέει. Έχει άλλοθι. "Τό΄πε μιά κούκλα". Δε της καταλογίζουν εύκολα ευθύνες. Αυτό δίνει μιά σημαντική ελευθερία έκφρασης και κινήσεων. Είπα κάποια στιγμή, γιά παράδειγμα, πως ήμουνα μαζί σ΄ένα ταξίδι που έκανε ο τότε πρωθυπουργός Αντρέας Παπανδρέου , στο εξωτερικό. Σιγά τα λάχανα, θα πείτε. Ναι, αλλά τότε δεν ήταν ακριβώς αυτονόητο ότι μιά κούκλα σ΄ένα παιδικό πρόγραμμα μπορεί να αστειεύεται με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.

Όπως και νά΄ναι, δε προκαλούσα κανέναν. Ο ρόλος μου ήτανε να δώσω ένα δελτίο καιρού και αυτό που έκανα ήταν ότι προσπαθούσα να το κάνω ευρηματικό και χαρούμενο, αφαιρώντας του την "ξύλινη γλώσσα" και τις στερεοτυπίες.
_____________________________________________

Δείγμα δελτίου καιρού

Χαίρετε και καλησπέρα σας!

Αύριο, θά΄χουμε βροχή. Θα βρέξει καρεκλοπόδαρα, τραπέζια, μπουφέδες, σκαμνάκια, κομοδίνα. Μη τρομάζετε, στ΄αστεία το λέω. Θά΄ναι μονάχα μιά δυνατή βροχούλα που θ΄αρχίσει κατά το απογεματάκι. Τώρα, τι ώρα το απογεματάκι, θα σας γελάσω. Πάντως εσείς, καλού-κακού, έχετε μαζί σας κάτι γιά να μη γίνετε πάπιες.
Μετά τη βροχούλα θα εμφανιστεί και η δεσποινίς Υγρασία. Αργότερα, το βαραδάκι, θα ξαστερώσει και θα βγει το φεγγαράκι.

Τις βροχούλες να τις αγαπάτε. Εσείς όταν διψάτε, πάτε σε μιά βρύση και πίνετε νερό. Το καημένο το χώμα όμως, τα λουλούδια, τα δέντρα, δε μπορούν να παν στη βρύση. Περιμένουν απ΄τον ουρανό να τα δροσίσει. Δίκηο δεν έχω; Άντε, αρκετά είπα.

Πολλά φιλιά απ΄τον Φώντα Λαδοπρακόπουλο.
Χαίρετε και αντίο!

No comments:

Post a Comment